Metody wychowawcze

Pozytywna Dyscyplina

W procesie wychowawczym nauczyciel uczy dziecko właściwego postępowania. Dorosły zwraca szczególną uwagę na właściwe zachowanie, informuje dziecko czego od niego oczekuje, a następnie wzmacnia pożądane zachowania. Dziecko powtarza wielokrotnie zachowania, z którymi ma przyjemne skojarzenia, i w ten sposób je sobie utrwala. Opiekun mówi do dziecka spokojnie, wytycza granice i przypomina o umowie. Konsekwentnie egzekwuje wspólne postanowienia.

Nauczyciel dba także o dobre samopoczucie dziecka.

Znacznie większy nacisk niż na kary, kładziemy na wyjaśnienia i zapobieganie konfliktom. Dziecko ponosi naturalne konsekwencje swojego zachowania – na przykład sprząta rozrzucone przez siebie zabawki. Wprowadzane zasady ulegają internalizacji, co oznacza, że dziecko przyjmuje je za własne

Porozumienie bez Przemocy

Teoria zwana inaczej Językiem Serca  lub komunikacją empatyczną. Jej celem jest uznanie i szacunek wzajemnych uczuć i potrzeb. Dotyczy to zarówno relacji nauczyciel – dziecko, jak i relacji pomiędzy dziećmi w grupie. Nauczyciel uczy dzieci nazywania i wyrażania własnych uczuć i potrzeb oraz brania pod uwagę uczuć i potrzeb pozostałych członków grupy.

Opiekun zachęca do wzajemnego słuchania się i zrozumienia oraz zaspokajania potrzeb, które będą odpowiadały wszystkim stronom komunikacji.